تاثیر پیام رسانهای ارتباطی تلفن همراه بر ویژگی های شخصیتی زنان خانه دار

گسترش روزافزون استفاده از پیام‌رسان‌های تلفن همراه در بین زنان خانه‌دار و اهمیت بحث تأثیر آن بر رفتار، تحقیق درباره آن را ضروری کرده است. هدف پژوهش حاضر، تأثیر پیام‌رسان‌های تلفن همراه هوشمند بر ویژگی‌های شخصیتی زنان خانه‌دار بود. نمونه پژوهش شامل ۳۸۴ نفر که با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای جند مرحله‌ای از میان زنان خانه‌دار مناطق شهر تهران انتخاب شدند. این پژوهش با روش پیمایش میدانی انجام شد و به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات، از پرسشنامه محقق‌ساخته جهت بررسی میزان استفاده از پیام‌رسان‌های تلفن همراه نزد زنان خانه‌دار و پرسشنامه شخصیت scl90 استفاده شد. نمونه آماری به دو گروه (استفاده‌کنندگان زیاد و استفاده‌کنندگان کم) تقسیم شدند. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در دو حیطه تحلیل‌های توصیفی و استنباطی با تأکید بر مفروضات مدل آماری T در دو گروه مستقل، اقدام به تجزیه‌وتحلیل داده‌ها شد. عمده‌ترین نتایج عبارت بودند از: بین میانگین دو گروه در بعد شکایت‌های جسمانی، وسواس-اجبار، حساسیت در روابط بین فردی، اضطراب، افکار پارانوییدی، روان‌پریشی، پرخاشگری و افسردگی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p)، اما بین میانگین دو گروه در بعد ترس مرضی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0<p). با توجه به نتایج به‌دست‌آمده در حوزه معناداری اختلالات شخصیتی در بین دو گروه کاربران زنان خانه‌دار، پیشنهاد می‌شود تا تمهیدات لازم جهت مدیریت استفاده ازپیام‌رسان‌های تلفن همراه در بین زنان خانه‌دار فراهم شود؛ زیرا با توجه به موقعیت آن‌ها در مدیریت خانواده، در صورت آسیب این قشر، بنیان خانواده نیز تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.